اکو دیزاین یک سبک طراحی نیست. گاهی اسم هایی که به عنوان سبک می شناسیم، نشان دهنده یک روند تفکر و عقاید غیر هنری حاکم بر طراحی است که بر طراحی تأثیرگذار است. اکو دیزاین از جمله تفکرات حاکم بر طراحی است که ریشه در علم محیط زیست دارد و رعایت اصول آن در منافات با استفاده هم زمان از سبک های هنری طراحی نیست.

Eco design:
به طراحی تولیداتی گفته می شود که ساخت و طراحی آنان بر اساس رعایت سلامت و هماهنگی با محیط زیست باشد. برای آنکه ایده های جدید هماهنگ با محیط زیست باشند می بایست:

• تا حد امکان موجب صرفه جویی در انرژی باشد (استفاده از انرژی های طبیعی مثل جریان آب و امواج به جای انرژی های فسیلی)
• از مواد کم ضررو دوستدار طبیعت در پروسه ساخت استفاده گردد.
• امکان بازیافت و استفاده مجدد از مواد به کاررفته در آنها فراهم باشد، به صورتی که هیچ باقیمانده ای از آنان در استفاده مجدد باقی نماند. کلاً استفاده مجدد از تولیدات جزء موارد مهم قوانین echodesign است.
• در نظر گرفتن چرخه عمر محصول Life Cycle برای طراحی محصولات مطابق با اصول اکودیزاین ضروری است.
• تفکرات طراحی سبز (طراحی با توجه به محیط زیست) از اوایل قرن بیستم به وجود آمده است. اما واژه eco-design در طراحی از اوایل سال های 1970 میلادی شکل گرفت و تا چند سال به صورت غیر رسمی مطرح می شد. با افزایش آلودگی جهانی محیط زیست، بحث Eco design  در سال های 1980 میلادی به طور فراگیر مطرح شد و از سال های 1990 میلادی تا به امروز design  بدون درنظر گیری پایه های اکولوژی امکان پذیر نمی باشد.
• عدم استفاده از سرب، جیوه و کادمیم  از اصول اکودیزاین است.