طراحی صنعتی ایرانی

راستی یادم رفت؛
(با پوزش از تمام کسانی که از این موضوع دل خوشی ندارند)
فوق خواندن یا نخواندن؟ مسئله این است!
چیزی که در مورد فوق در نظرم بود و نتونستم کاملا بیان کنم همین بود...
شاید منی که امروز (فردا رو نمیدونم) داعیه دار خوندن فوق تو همین دانشگاههای وطنی البته از نوع سراسریش هستم، رویای شخصیم (با تمام علمی که به ناکافی بودن یا سطحی بودن آموزش ها در ایران دارم) این باشه که بعدها تجربیات خودم رو در زمینه طراحی که آرمانمه به کسانی که این تجربیات رو ندارن منتقل کنم،یعنی استادی بشم بهتر از استادان محترم اما کم معلوماتی که خودم داشتم و به نظرم این اصلاً با اون معنی عشق فوق بودن برابر نیست!
و این خوندن فوق فعلاً تنها راهیه که در ایران وجود داره که من میتونم برای تکمیل رویای 10 یا 20 سال دیگم ازش استفاده کنم!
که این کاملاً مربوط به ایدئولوژی شخصی من میشه و قطعاً همه چنین رویایی ندارند و باید به دنبال رویای منحصر به فرد خودشون باشند.
آهان ..... این همه چیزی بود که از اول میخواستم بگم.
باز هم
و بازهم
و باز...
موفق باشید.