طراحی صنعتی ایرانی

والا خانوم بندار حرف شما متین هست ولی همین جناب استاد یه کارگاه بزرگ تراش داره میگفت برا وارد کردن دستگاه CNC از دولت وام کلانی گرفتم بعد از چندین سالی که میگذره هنوز دارم قسط خالی میکنه بنده خدا ماشین پیکان57 سوار میشه،موبایلش شباهت عجیبی به بیسیم های اولیه داره به ما میگفت منه پیرمرد این همه تلاش میکنم ولی هنوز قطعات اصلی کارخانجات ما از چین وارد میشه...

یه چیزی که هست اینه که اون استاد گرامی زحمت کشیدن و تا اونجایی که تونستن یا خواستن متفاوت رفتار کردن؛اما این که،ایشون احتمالا خودشون تنهایی توی این کار سرمایه گذاری کردن(منظورم هم پولی و هم تجربه ایه)و بعدم فکر کنم مسئله تولید صرف قطعات با طراحی و تولید،تفاوت داشته باشه...
حرف من اینه... ما بیایم و خودمون اون سازمان رو تشکیل بدیم،ببینید افرادی که توی این سایت عضون و یا به طور جدی اخبار این سایت رو دنبال میکنن"همه"از کوچیک و بزرگ افراد خاصی هستن که دید گاهاشون با دید گاهای مردم عادی که شب میخوابن و صبح بلند میشن و تا شب یه سری کارای تعریف شده انجام میدن و شب دوباره میخوابن و... فرق داره،و حتی هر کدوم اطلاعات و تجربیاتی دارن که منحصر به فرده؛خوب حالا اگر ما بتونیم این تجربه ها واطلاعات تئوری وعملی رو کنار هم جمع کنیم و شروع کنیم به انجام کارای عملی و طرحای خودمونو از کاغذ بیرون بیاریم،اونوقته که می تونیم کم کم از ایده های صرف هم پشتیبانی کنیم(فرمایش آقای شیخ پور)...
بد میگم؟

از جانب استاد ما باید بگم ایشون اصفهانی هستنو خلاصه تو کار مشارکت نیستن...
اما ایده تشکیل سازمان با اینکه یه نمه آرمان گرایی میشه ولی کاملا موافقم!

تا حالا هر کسی که با حرفای من موافقت کرده،دیگه خبری ازش حتی توی بحث هم نشده؛اگه متوجه منظورم نشدین یه بار بحث منو دوره کنین(آقای امینی،خانوم محیط،آقایjdq،آقای شیخ پور)فقط یه نفر جدی دنباله اش رو گرفته،اونم خانوم افضلی بوده...