توی هر کلاس و ورودی طراحی صنعتی در دانشگاه هم گروههای چند نفری مثل همینجا تشکیل میشن و بعداز یکی دو ماه بی نتیجه به کار خودشون پایان میدن. این چیزیه که من پنج ساله ماهی یکی دو بار دارم میبینم.
به علاوه. به عمل کار برآید به سخندانی نیست.
در پایان اضافه کنم من و دوستانم از ورود بقیه دانشجوها و علاقه مندان به این رشته استقبال میکنیم چون مثل مهندس غرضی که دل بینندگان رو شاد کرد و خنده بر لبانشون نشوند شما هم در جامعه طراحی صنعتی همین حکم رو دارید.
چه توفیقی ازین بهتر که خلقی را بخندانی