کارخانه های خودروسازی هر سال میلیون ها دلار برای ساخت کانسپت هایی صرف می کنند تا ایده خود را از مدل های آینده خود به نمایش بگذارند. اما همه کانسپت ها مثل هم نیستند. برخی از آنها نمونه های آماده تولید کارخانه ها هستند که با کمی تغییر و آرایش در نمایشگاه های خودرو نمایش داده می شوند تا بازار را برای ورود این خودروها آماده کنند و خریداران را وسوسه کنند تا معرفی این خودروها به بازار ماشین های رقیب را نخرند.

کارخانه های آلمانی در عرضه چنین کانسپت هایی از بقیه مشهورترند. اما یک نمونه غیرآلمانی از این کانسپت ها را جگوار به نمایش گذاشت. این کارخانه از سال 2011 کانسپت های C-X16 و C-X17 را در نمایشگاه ها رونمایی کرد تا بازار را برای عرضه مدل F-Type و شاسی بلند خود آماده کند.

جگوار C-X16

جگوار C-X17

به نظر ب.ام.و هم لازم بود پیش از عرضه سری آی، این خودروها به عنوان کانسپت در نمایشگاه های مختلف نمایش داده شود تا مردم با این سری کاملا جدید از خودروهای الکتریکی آشنا شود.

اما خودروسازان این مدل ها را با تغییراتی، مخصوصا در طراحی داخلی، به نمایش عمومی می گذارند. دلیل اول این است که هنوز جزییات مدلی که قرار است تولید شود قطعی نشده و البته خودروسازان نمی خواهند همه اطلاعات مربوط به مدل بعدی خود را در برابر چشمان رقیبانشان قرار دهند.

برخی کانسپت ها هم بعد از استخدام یک مدیر طراحی جدید ساخته می شود. معمولا چند ماه بعد از انتصاب یک مدیر طراحی جدید، کانسپت هایی بسیار خیالی می سازند تا دیدگاه خود را نسبت به آینده صنعت خودرو به رخ بکشند و مسیر بلندمدت تری از مدل های کارخانه ها را نمایش دهند. این کانسپت ها معمولا آنقدر خیالی است که در مخیله بسیاری از مخاطبان نمی گنجد. یک دلیل این است که جامعه طراحان خودرو معمولا چند سال جلوتر از بازار حرکت می کند و طبیعی است هنگامی که ایده های خود را درباره آینده مطرح کند، نتیجه کار بسیار آینده نگرانه خواهد بود.

کانسپت های کریس بنگل، هنگامی که به مدیریت طراحی ب.ام.و منصوب شد و کانسپت پژو SR1 کار ژیل ویدال از این دست کانسپت ها است.

 
BMW-gina-light 

Peugeot SR1

اما برخی از این کانسپت ها هرگز تولید نمی شود. این خودروها ممکن است تنها برای نمایش یک دیدگاه باشد یا زمانی ساخته شود که کارخانه ها مدل جدیدی درنظر ندارند اما می خواهند همچنان تیتر رسانه ها را به خود اختصاص دهند یا حواس افکار عمومی را از مدل های رقیب دور کنند. کرایسلر در سال های 2008 و 2009 در حالی که یک کارخانه مرده بود تعدادی کانسپت معرفی کرد که می توان آنها را از این دست خواند.

در مواردی هم اختلاف درون کارخانه ها باعث می شود این کانسپت ها تولید نشود. سال ها پیش هنگامی که روور بخشی از کارخانه ب.ام.و بود، مهندسان روور قصد داشتند نسل جدید مینی را در شکل خودرویی کاملا مدرن و انقلابی و به دور از ظاهر سنتی این خودرو طراحی کنند. آنچه آنها در نظر داشتند چیزی شبیه به یک «اسمارت» کشیده بود. ب.ام.و به طراحان روور اجازه داد تا با این ایده یک کانسپت بسازند اما این پروژه هیچ وقت به مرحله تولید نرسید.

بعضی کانسپت ها هم فقط برای یافتن پاسخی برای سوال «چه می شد اگر» ساخته می شوند. یک نمونه از این کانسپت ها لندروور DC100 بود. زمانی که این کانسپت ساخته شد لندروور درباره نسل جدید دیفندر مطمئن نبود و تلاش کرد با این کانسپت به ایده ای از مدل جدید این خودرو برسد و آن را در برابر افکار عمومی آزمایش کند.

لندرور DC100

البته معمولا کانسپت ها برای سنجش افکار عمومی ساخته نمی شود. در بیشتر موارد وقتی کانسپت ها معرفی می شود، کارخانه ها درباره شکل و فرم مدل بعدی خود به نتیجه رسیده اند. مدیران با معرفی کانسپت ها می خواهند شیوه ارائه و عرضه مدل جدید را با توجه به نظر مردم تعیین کنند.

منبع انگلیسی: ماه آوریل 2014- مجله تاپ گیر
منبع فارسی: http://www.khodro.info/sn/articles/pt/full/id/1081