طراحی هم آورده فلسفه ای است در بین پیروان فلسفه ی عملی یا مصلحت گرایان Pragmatist امریکایی که اعتقاد دارند هر کسی کمال مطلوب و جنبه فکری متفاوتی دارد و هر پروسه طراحی ملزم است به این مساله توجه داشته باشد. ریشه های طراحی هم آورده را می توان در اندیشه های امانوئل کانت دنبال کرد؛ کانت در نقد خرد ناب، اظهار کرد که هر انسانی که پرسشی در ذهن دارد به طور حتم از پیش دانش و اطلاعاتی را درباره ی آن چیز داشته که اینک درباره آن سوال می کند. کانت این مساله را پیش آگاهی نامید؛ در این نوع نگاه، ماهیت و حقیقت موضوعات، به خودی خود بسیار به سختی قابل تعریف خواهند بود. ویلیام جیمز نیز ملاک های حقیقت را در سودمندی جستجو کرد. این نوع نظریه ها اساس تفکر طراحی هم آورده را تشکیل می دهد.

در طراحی هم آورده نظریه ای وجود دارد که معتقد است تمام  مصنوعات ساخته انسان با یک هدف خاص خودشان طراحی شده اند. در طراحی هم آورده سعی بر آن است که هر کسی جوانبی از طراحی را که فکر می کند با پروسه مورد نظر مرتبط است،  در طراحی لحاظ کند و به طور کلی عقیده بر آن است که هرگاه علاقه و گرایش شرکاء در پروسه طراحی اعمال گردد، کیفیت طراحی افزایش پیدا خواهد کرد.

طراحی هم آورده توسعه ای از نظریه سیستم هاست. آنچنانکه چرچمن می گوید "همه  چیز از زمانی آغاز می شود که دنیا را از نقطه نظر دیگران مشاهده کنی."

از جمله افرادی که در این تفکر ردپایی داشتند می توان افراد زیر را نام برد:
ویلیام جیمز، ادگار اِ سینگر، سی وست چرچمن، روسل ال آککف، دونالد شون، الف فرزگر و لارس آلبینسون.

طراحی هم آورده در بسیاری از شاخه ها از جمله معماری، سیستم های اطلاعاتی و تجارت به کار برده شده است؛ اخیراً نیز در توسعه گوشی های همراه رایج گشته است، که دو موضوع طراحی سخت افزاری و طراحی نرم افزاری در یک پروسه ی طراحی هم آورده با هم ارتباط  پیدا می کنند. طراحی هم آورده با طراحی مشارکتی Participatory Design و همچنین از طراحی کاربر محور user centred design متفاوت است.

منبع انگلیسی: http://en.wikipedia.org/wiki/Co-Design