تکنیک گشت و گذار یکی از روش های گروهی برای ایجاد خلاقیت در ایده پردازی است. این تکنیک هنگامی مفید است که بعد از استفاده از دیگر فرایندهای ایده پردازی مانند طوفان فکری یا داستان نویسی دیواری، نتوانسته باشیم به راه حلی دست پیدا کنیم. از این تکنیک می توان هم برای مسائل محدود و ساده و هم برای مسائل پیچیده استفاده کرد.

در فرایند "گشت و گذار" چهار مرحله اصلی وجود دارد:
1- گشت و گذار تخیلی.
2- مقایسه صورت مسئله و رویدادهای گشت و گذار.
3- تجزیه و تحلیل مقایسه ها برای رسیدن به راه حل های خلاق.
4- سهیم شدن در تجارب گروه.

1. گشت و گذار شخصی:
رهبر یا ســرپرست بــه هر یـک از اعضای گروه آموزش می دهـد تا یک گشت و گذار ذهـنی در یک مکان فیزیکی که هیچ رابطه ای با مسئله مورد بررسی ندارد به عمل آورند. معمولا وی از اعضا می خواهد چشمانشـان را ببنـدند و از قوه تخـیل خود برای این سفر که ممکن است به یک موزه، جنگل، شهر یا هر نوع مکان دیگری، چه واقعی و چه خیالی باشد، استفاده کنند.

2. قیـاس بـه عـمل آوردن:
پس از اتمـام زمـان گـشت و گذار، سرپرست گروه از اعـضا می خواهد با صرف 10 تا 15 دقیقه، بین مشاهدات خود در طی سفر و مسئله مطرح شده، قیاس به عمل آورند.

3. ارزیابی و شناخت:
اکنون رهبر از شرکت کنـندگان مـی خواهد که مشخص سازند چه رابطه ای واقعی بین تجربه ها و قیاس ها با راه حل های واقعی مسأله وجود دارد.

4. سهیم شـدن در تجارب:
از شرکت کنندگان خواسته می شود در سـیر و سـیاحت ها، قیاس ها، ادراک ها، شـناخت ها و راه حل های خود با بقیه اعضای گروه سهیم شوند. همانند طوفان فکری، اعضا می توانند با شنیدن ایده های سایر افراد گروه، درباره آنها تفکر و اظهار نظر کنند.

به این ترتیب ممکن است ایده های خلاقانه ای برای حل مسأله پیدا شده و به بحث گذاشته شود که در روش هایی مثل طوفان فکری، نگارش فکری، داستان نویسی دیواری، تکنیک دلفی و ... به ذهن اعضای گروه نرسیده باشد.

منبع: http://www.creativity.ir/content/view/253/66
+ ويرايش علمی و ادبی