خانم فیث پایکورن یک آینده شناس حرفه ای و بنیان گذار یک شرکت مشاوره ی بازاریابی در نیویورک است. سه سال و نیم پیش زمانی که دستگاه های تلویزیون بسیار سنگین و بزرگ بودند وی پیش بینی کرد که روزی خواهد رسید که صفحه های تخت و سبکی را به دیوار آویزان کرده و مشغول تماشای تلویزیون خواهیم شد. امروزه پیش بینی او به حقیقت پیوسته است. البته باید گفت که خانم پایکورن از روی هوا حرف نمی زند، بلکه با نظرسنجی و مطالعه ی دقیق 5000 مصرف کننده و نظرخواهی کارشناسان خبره در سراسر جهان به نتایجی درباره ی آینده رسیده و کمی هم تخیل را چاشنی پیش بینی هایش می کند. وی چندی پیش درباره ی محیط  های کار آینده نظراتی بیان داشته است. به اعتقاد وی در آینده ی نزدیک، کارفرمایان همه چیز کارکنان گرفته از سطح استرس روانی گرفته تا میزان کلسترول خون شان را اندازه گرفته و پایش می کنند و به منظور افزایش بهره وری کارکنان در حل چنین مشکلاتی به آن ها کمک خواهند کرد. در واقع امروزه فناوری های متعددی هم چون صندلی های مجهز به حس گر، که سطح خستگی یا تمرکز کارکنان را اندازه  می گیرند، توسعه یافته اند. به نظر می رسد که چنین فناوری هایی حریم خصوصی کارکنان را نقض می کنند. خانم پایکورن در مصاحبه ی زیر، که اوایل آوریل با مجله ی بیزینس ویک، داشته است به نکات جالبی در این باره اشاره می کند.

به نظر شما اداره ها و محیط های کاری آینده چگونه خواهد بود؟

محیط های  کاری آینده هوشمند خواهد بود. محیط های کاری می فهمند چه کسی کجا می نشیند، چه درجه حرارتی برای او مطبوع است و اینکه دوست دارد شدت نور چه میزان باشد. هم چنین فناوری "واقعیت مجازی" نیز فراگیر خواهد شد. بنابراین، بدون نیاز به رفت وآمد می توانید با افراد مختلف از راه دور ملاقات کنید. پدران و مادران شاغل می توانند لحظه به لحظه ناظر فعالیت های فرزندان شان در مراکز نگه داری و کودکستان ها باشند و به صورت مجازی در کنار آن ها حضور داشته باشند. کارکنان می توانند به صورت مجازی به شهرهای مختلف دنیا مثل پاریس، لندن و رم سفر کنند و هرگاه گرسنه شدند، به رستوران های مجازی رفته و غذا سفارش دهند.

به نظر می رسد که در آینده کسب و کارهای اداری و شخصی بیشتر با هم ترکیب خواهند شد. این طور نیست؟

دقیقاً. در آینده بعضی از کارکنان در محیط کار خود نشسته و بر انواع مختلف کارها و پروژه ها در نقاط مختلف جهان نظارت خواهند داشت. ما در جامعه ای جهانی زندگی خواهیم کرد که افراد از کشورهای مختلف جهان می توانند به صورت 24 ساعته روی یک پروژه کار کنند. بنابراین در محیط های کاری آینده مفهومی به نام "تعطیلی" وجود نخواهد داشت. البته کسانی هم هستند که برعکس شما پیش بینی می کنند.

به نظر آن ها، فناوری ارتباطات بی سیم باعث خواهد شد تا افراد بیشتری به "کار در خانه" بپردازند. خوب، حرف شما درست است. خانه های آینده محیط کار خواهند شد یا اینکه محل زندگی شما دقیقاً کنار محیط کار شما خواهد بود. کارفرمایان نیز برای افزایش بهره وری، همه ی نیازهای شخصی و فیزیکی شما را تأمین می کنند. شرکتی که برای آن کاری می کنید، همه ی نیازهای شما و فرزندان تان را اعم از غذا، پوشاک، کتاب، فیلم و … برایتان فراهم می کند. مثلاً علایم حیاتی شما در محیط کار به دقت اندازه گیری می شوند. اگر این اطلاعات نشان دهد که کلسترول و چربی موجود در رژیم غذایی تان بالاست، برایتان نسخه ی پزشکی تجویز می کنند و بر همین اساس غذای سالم تحویل منزل تان خواهد شد.

اکثر افراد دوست ندارند که شرکت و کارفرما بداند که کلسترول خون شان چقدر است. به نظر شما چنین کاری حریم خصوصی افراد را نقض نمی کند؟

من فکر می کنم موضوع حریم خصوصی به گذشته مربوط می شود. در آینده، حریم خصوصی معنا نخواهد داشت! همین الآن وقتی شما از سایت آمازون کتابی می خرید، حریم خصوصی تان نقض می شود. در واقع این شرکت بر اساس انتخاب های شما فهرستی از دیگر کتاب هایی را که شاید به مطالعه ی آن ها علاقه مند باشید به شما توصیه می کند. به عبارت دیگر، این شرکت الگوی مطالعه ی شما را به دقت بررسی می کند. شرکت های دیگر نیز مشابه همین کار را در زمینه های دیگر انجام می دهند. بنابراین، من تصور می کنم حریم خصوصی حرف قشنگی است، اما اکثر مردم می دانند که همین الآن هم خیلی شرکت ها آن را نقض کرده اند. علاوه  بر این، وقتی مردم می بینند که فناوری ها و خدماتی از این دست، تا چه حد آسایش و راحتی آن ها را افزایش می دهد، با موضوع نقض حریم خصوصی بهتر کنار می آیند. الآن کاربران رایانه تقریباً از نصف امکانات موجود در نرم افزارها استفاده نمی کنند.

چرا کارکنان آینده باید خواهان استفاده از همه ی این فناوری ها باشند؟

ببینید، امروزه بزرگ ترین مشکل مردم هنگام استفاده از یک فناوری این است که مجبورند برای اینکه با همه ی امکانات آن آشنا شوند، فهرست بلندبالایی از دستورالعمل ها را مطالعه کنند. آن چه که ما به آن نیاز داریم، فناوری کنترل از طریق صداست، که کارها را آسان می کند. یعنی اینکه کاربر مثلاً بگوید "خودرو مرا از پارک بیرون بیار" یا "دلم برای مادر تنگ شده. می خواهم او را ببینم".

پس منظور شما این است که موقع استفاده از فناوری در دفتر کار نباید به ذهن کاربر فشار بیاید. علاوه بر کنترل صوتی چه چیزهای دیگری لازم خواهد بود؟

حس گرها به صورت  مستمر سطح استرس، میزان گرسنگی، و حالت های روحی ـ روانی شما را می سنجند. آن ها می فهمند که مشکلی که با فرزند یا همسرتان دارید روی کار و بهره وری تان اثر منفی می گذارد. در شرکت های آینده همه ی نیازهای کارکنان اندازه گیری و ارضا می شوند. امروزه کارفرمایان به خوبی می دانند که هرچه کارکنان شان شادتر باشند، بهره وری شان بالا می رود. خیلی از مدیران اعتقاد دارند که کارها را می توانند به شرکت ها و افراد پیمان کار در داخل و حتی خارج از کشور بسپارند، و دیگر لازم نیست برای سرپرستی مستقیم کارها در محیط کارشان حاضر باشند.

افراد زیادی فکر می کنند در آینده به علت واگذاری شغل ها به کارگران ارزان تر در خارج از کشور، بیکار خواهند شد. شما که در جام جم خود نگاه می کنید چه آینده ای را برای این موضوع پیش بینی می کنید؟

امروزه شرکت های نرم افزاری آمریکا به خاطر کاهش هزینه ها، کارهای خود را به هندی ها می سپارند. اما من فکر می کنم نهایتاً در آینده یک استاندارد جهانی دستمزد به ازای هر کار مشخص وضع خواهد شد و دیگر نمی توانید نیروی کار ارزان تری را در کشورهای خارجی پیدا کنید. به هر حال، استفاده از روبات ها بسیار افزایش خواهد یافت و کارفرمایان هر کاری را که بتوانند به روبات ها واگذار خواهند کرد.

فکر می کنید روبات ها از عهده ی چه کارهای بر می آیند؟

تقریباً برای هرکاری. سطح هوشمندی روبات ها بسیار افزایش خواهد یافت. البته فعلاً برخی موضوعات اخلاقی جلوی استفاده ی فراگیر از روبات ها را گرفته اند وگرنه همین حالا هم بسیاری از فناوری های کلیدی روبات ها برای استفاده ی گسترده موجود می باشند پژوهش گران دانشگاه کارنگی ملون اولین روبات متصدی پذیرش را ساخته اند که می تواند حرکت ها را به خوبی تشخیص  دهد و با ارباب رجوع سلام و علیک کند. دانشمندان دیگر نیز روبات هایی ساخته اند که از عهده ی کارهای ساده ای مثل آوردن و بردن اسناد و چای و قهوه به خوبی بر می آیند. استفاده از روبات ها در ساخت و تولید محصولات نیز روز به روز افزایش خواهد یافت.

خوب، در چنین وضعیتی انسان ها به درد چه کاری می خورند؟

انسان های آینده، کارهای مکانیکی را به روبات ها خواهند سپرد و خود بر کارهای خلاق، به ویژه تولید ایده ها متمرکز خواهند شد. بنابراین، معیارهای گزینش و استخدام کارکنان در آینده به کلی متفاوت خواهد بود. کارفرمایان آینده در جست وجوی کارکنانی خواهند بود که از توانایی تخیل و قدرت ایده آوری برخوردار باشند. همه ی این ها نیاز به خلاقیت انسانی دارد.

مترجم: وحید وحیدی مطلق
منبع انگلیسی: http://www.businessweek.com/technology/content/apr2004/tc20040413_0248_tc146.htm
منبع فارسی: http://www.youngfuturists.com/Showconver.asp?ID=31