بالا بردن قابلیت اطمینان محصول:
مفهوم قابلیت اطمینان به این احتمال برمی گردد که محصول، عملکردها و وظایف خود را تحت شرایط خدمات داده شده برای یک دوره زمانی از پیش تعیین شده، بدون اینکه کمبود و نقصانی داشته باشد، انجام بدهد. حتی به دلایل محیط زیستی هم دست یابی به یک قابلیت اطمینان بالا برای محصولات و استفاده از آنها برای مدتی هر چه طولانی تر هم لازم می باشد. طراحی محصول که برای دستگاه های محافظت کننده آماده شده (مثل فیوزها در برابر بارهای بیش از حد) نیز تا حد زیادی به این مطلب مربوط می شود «آنالیز حالت و اثرات عیوب فنی» (FMEA) نیز وسیله ای است که بهبود بخشی قابلیت اطمینان محصولات را افزایش می بخشد.

اطمینان از کیفیت بالای عملکرد محصول و به حداقل رساندن تأثیر اختلال های ممکن:
کیفیت عملکرد به تأثیر متقابل بخش های مختلف و اجزای سازنده محصول برمی گردد. کیفیت بالای عملکرد، اطمینان به وجود می آورد که محصول به وظایف خود به خوبی عمل می کند حتی اگر شرایط خدماتی در وضعیت بهینه نباشند. اگر مصرف کننده متوجه شود که محصول شرط واجب و ضروری برای استفاده طولانی مدت از محصول خواهد بود، لازم نیست که حتماً این مطلب با عمر واقعی محصول، یکسان باشد. محصولاتی که برای استفاده روزانه در نظر گرفته شده اند. غالباً پیش از آنکه عمر آنها به سرآید، جزو ضایعات می شوند و کیفیت عملکرد آنها بسیار ضعیف است.

طراحی محصول برای ارتقاء درجه ممکن:
یک عمل مهم برای اطمینان پیدا کردن از استفاده طولانی مدت از محصول شامل طراحی و آماده سازی آن برای ارتقاء تا حد ممکن می باشد. این مطلب به ویژه در نواحی حائز اهمیت است که پیشرفت های تکنولوژیکی سریع بوده و محصول به زودی کهنه و بی اعتبار می شود. معمولاً همه محصول کهنه و خارج از اعتبار نمی شود اما این اتفاق برای قسمت های خاصی از اجزای سازنده آن می افتد. بنابراین باید طراحی به گونه ای باشد که معیارهای مربوط به محصول قابل تعویض باشند و اطمینان حاصل شود که محصول با قسمت های مترقی و بهبود یافته مجهز شد و برای زمانی طولانی تر استفاده می شود. طراحان برای این هدف باید زمینه های بزرگ تر را مد نظر داشته باشند، کارت های گرافیکی که در اینجا بعنوان یک مثال نشان داده شده اند، ادامه استفاده از مونیتورهای قدیمی را از لحاظ تکنولوژی (با فرکانس ثابت)، علیرغم نرم افزارهای جدید مورد نیاز، امکان پذیر می سازند.

طراحی محصول برای استفاده چند منظوره:
ترکیب نمودن چندین وظیفه و عملکرد در یک محصول، به طور قابل توجهی مصرف کلی منابعی که در برخورد با تقاضا برای وظایف داده شده وجود دارند، کاهش می بخشد. اگر چه مفهوم ارائه یک محصول چندمنظوره نباید منجر به تضعیف کیفیت عملکردی آن بشود. هم چنین طراحی قابل قبول است که در مورد اجزاء سازنده یک منبع عمیق و فشرده انجام شده باشد مثل واحدهای گرداننده برای هر یک از دستگاه ها که به نظر بدیهی و آشکار می رسند.

تحقق بخشیدن و درک اصول ساده عملکردها:
در واقع، مفهوم اصول ساده و عملکردها، کاهش مواد مصرفی مورد نیاز را با ادغام وظایف در نظر دارد. مصرف منابع باید توسط تحقق یافتن اصول عملکردها با بخش های ساختاری کمتر، کاهش پیدا کند. به حداقل رساندن تعداد بخش های اتصال دهنده از لحاظ ارزش و اهمیت مساوی با ذخیره کردن مواد در کاهش زمان های سوار کردن و جداسازی قطعات می باشد.

طراحی محصول برای تنظیم و سازگاری در مرحله استفاده:
در زمینه کیفیت بالای عملکردی، محصولات و اجزای سازنده ای که ساییدگی و پارگی از خود نشان می دهند، باید به گونه ای طراحی شوند که بتوان به راحتی بین ساییدگی و پارگی موازنه برقرار کرده و آنها را جبران نمود. اگر یک طراحی برای تنظیم خودکار در نظر گرفته شده باشد باید جای جبران داشته باشد که کمترین پیچیدگی و کمترین هزینه را برای تنظیم مجدد به دنبال داشته باشد و بعد از جبران ساییدگی و پارگی اطمینان حاصل شود که محصول، عمر خدماتی بیشتری را خواهد داشت.

اجرای یک محصول با محوریت مصرف کننده با هدف استفاده با تکرار بیشتر:
محصولاتی که یک بار استفاده شده و پس از آن دیگر مورد استفاده نیستند، از لحاظ محیط زیست سالم و قابل اعتماد نمی باشند حتی اگر عمل آوری آنان براساس معیارهای قابل قبول با محیط زیست قرار داشته، و منابع و انرژی از قبل برای آنها در عمل آوری و نقل و انتقال تأمین شده باشد. با توجه به استفاده کارآمد از منابع، اکودیزاین همیشه به فکر تقاضای واقعی می باشد. خودرو اشتراکی می تواند مثال خوبی برای استفاده کارآمد از منابع باشد، مثل یک گروه 10 تا 15 نفری که در یک خودرو شریک هستند.

طراحی محصول برای تماس آسان:
اگر عملی بودن، هدف اصلی از طراحی یک محصول باشد، باید مسئله نوع و تکرار استفاده و تماس آسان با محصول را هم در نظر داشت. استفاده واقعی و تکرار استفاده از محصول معیارهایی اساسی برای سوددهی محصول و منابعی است که در عمل آوری آن مورد استفاده قرار گرفته اند. برای این منظور، به کارگیری محصول باید خود توجیه شده باشد و محصول باید به وضوح عملکردهای بالقوه خود را به همراه راه کار کردن با آن، نشان دهد. با اطمینان یافتن از تماس آسان با محصول، به این مطلب هم می توان دست پیدا کرد.

طراحی محصول برای حداکثر سازگاری با استفاده کننده های متفاوت:
از آنجا که محصولات معمولاً برای استفاده کننده های مختلف و شرایط متفاوت استفاده تولید می شوند، سازگاری محصول (مثل تنظیم ارتفاع مناسب) یکی از صفات برجسته محصول را تشکیل می دهد. سازگاری انفرادی و طراحی کار پژوهی برای استفاده کننده ها، اطمینان بوجود می آورند که از محصول برای مدتی طولانی استفاده کرده و یا با آن برای زمانی بیشتر کار کنند.

به حداقل رساندن فضای مورد نیاز برای انبارسازی محصول، وقتی که مورد استفاده نمی باشد:
بسیاری از محصولات در مواقع نادری مورد احتیاج و استفاده می باشند یا فقط در مواقع به خصوصی به کار گرفته می شوند. وقتی که آنها در حالت استفاده قرار ندارند این مطلب نه تنها فقط برای محیط زیست اهمیت دارد که فضای انبارسازی شان تا جایی که امکان دارد کوچک باشد چون آنها در غیر این صورت مقدار زیادی از فضای ارزشمند کف انبار را مسدود می کنند. راه های صرفه جویی در فضا شامل راه حل هایی است که از عناصر قابل چیده شدن روی یکدیگر یا قابل تا شدن استفاده کرده یا طریقه انتقال به مکان های دیگر را در پیش می گیرد.

به حداقل رساندن زمان مورد نیاز برای آماده سازی و ادامه استفاده از محصول:
این برمی گردد به مواد مصرفی برای کارهای مقدماتی و دنباله مورد نیاز که استفاده از محصول را مقدور می سازد. این مسئله شامل مواد مصرفی در قبل، در طول و در بعد از استفاده از محصول می باشد مثل تنظیم زمان، زمان کاری برای استفاده واقعی از محصول و فعالیت های دنباله آن همچون پایین آوردن محصول، تمیزکاری، حمل و نقل و جابجایی محصول و ذخیره سازی آن. علاوه بر منابعی که در عمل آوری حضور دارند (مثل عوامل تمیزکاری نهایی...) زمان مورد نیاز برای این فعالیت ها نیز فاکتور مهمی است که تعیین می کند آیا محصول واقعاً استفاده می شود یا خیر، و آیا منابع مصرفی به دنبال خود سودی هم دارند؟

منبع :http://www.ecodesign.at/pilot/ONLINE/FARSI/PDS/DETAILS/709.HTM