در زندگی روزمره از وسایل و ابزارهایی استفاده می کنیم که از فرط استفاده، وجودشان ‏برایمان کاملا عادی شده است و شاید گاه تصور کنیم این ابزارها به خودی خود به وجود ‏آمده اند. دانستن تاریخچه ابداع و اختراع این وسایل و روند پیشرفت در آنها می تواند برای ‏هر کسی جالب باشد، چندان تقاوتی نمی کند که این وسیله «چرخ» باشد و یا یک ‏‏«پردازنده» پیشرفته کامپیوتر.‏

قبل از اینکه درباره تاریخچه اختراع سرنگ مطلبی گفته شود، باید تعریفی کوتاه از این وسیله ‏داشته باشیم. این روزها هرگاه نام سرنگ را می شنویم، در وهله اول به یاد سرنگ ‏پزشکی می افتیم که تشکیل شده از یک پمپ پیستونی که می تواند با فشار دست در ‏یک استوانه به جلو عقب برود و در انتهای آن استوانه کوچکی قرار دارد که در ‏محل آن می تواند به یک سوزن ظریف میان تهی متصل شود و برای تزریق و یا کشیدن مایعات ‏و گازها مورد استفاده قرار گیرد. اما اگر شکل های ابتدایی سرنگ ها را مد نظر قرار دهیم، ‏تارخچه سرنگ به میزان زیادی متفاوت می شود:‏

‏129 تا 200 سال قبل از میلاد مسیح: جالینوس، طبیب یونانی، شکلی ابتدایی از ‏سرنگ را ایجاد کرده بود که به یاری آن در هنگام تشریح مردگان می توانست خون را به ‏رگ های مغزی تزریق کند.‏
قرن نهم میلادی: پزشکی عراقی- مصری به نام علی الموصلی از یک شیشه ‏استوانه ای میان تهی برای ساکشن و برداشتن کاتاراکت استفاده کرد.‏
سال 1760: اشکال ابتدایی تزریق درون وریدی و انفوزیون مایعات شروع شد.‏
سال 1844: یک پزشک ایرلندی به نام دکتر فرانسیس رایند، سوزن میان تهی را اختراع ‏کرد.‏
سال 1853: در این سال دکتر الکساندر وود (متولد سال 1817)، نوعی از سرنگ را که ‏می توانست برای تزریقات زیرجلدی به کار رود اختراع کرد. دکتر وود از سال 1850 دبیری ‏کالج سلطنتی ادینبورگ را برعهده داشت. وی با قرار دادن یک سوزن میان تهی در انتهای ‏یک پیستون فلزی توانست شکلی تقریبا امروزی از سرنگ را اختراع کند. وی در آن سال ‏در مجله پزشکی مقاله کوتاهی با این عنوان چاپ کرد: "روشی تازه برای درمان نورالژی با ‏استفاده مستقیم از مخدرها در نقاط دردناک". در این مقاله وی به این مطلب اشاره کرده ‏بود که شیوه وی می تواند برای تزریق سایر داروها هم مورد استفاده قرار بگیرد و منحصر ‏به تزریق مخدرها نیست. ‏درست در همین زمان و به طور جداگانه یک پزشک فرانسوس به نام دکتر چارلز پراواز، ‏اختراع کاملا مشابهی انجام داد و توانست یک سرنگ فلزی ایجاد کند. وی از اختراعش ‏برای درمان آنوریسم استفاده کرد. دکتر پراواز یک ارتوپد بود و گرچه به خاطر اختراع ‏سرنگ مشهور شد ولی کارهای بسیار جالبی در درمان اسکولیوز و دررفتگی مادرزادی ‏مفصل هیپ هم انجام داد.‏

سرنگ فلزی قرن 19- موزه علوم لندن

سرنگ های واکسناسیون: مخترع سرنگ های ویژه واکسناسیون شخصی به نام بنجامین ‏روبین بوده است.‏
سال 1949: در این سال سرنگ های یک بار مصرف به وسیله آرتور اسمیت اختراع شد.‏
سال 1954: سرنگ های یک بار مصرف به تولید انبوه رسیدند و در این سال به وسیله ‏دکتر جوناس سالک برای تزریق واکسن پولیوی جدید سالک به یک میلیون کودک ‏آمریکایی مورد استفاده قرار گرفتند. این سرنگ ها برای اولین بار شیشه ای بودند.‏
سال 1955: شرکت ‏Roehr‏، سرنگ پلاستیکی یک بار مصرف تولید کرد.‏
سال 1956: یک فارماکولوژیست نیوزیلندی به نام کولین مورداک، امتیاز سرنگ های ‏پلاستیکی یک بار مصرف را به ثبت رساند.‏

سوزن های میکرو: سوزن میکرو یک ابزار بدون درد جهت تزریق محسوب می شود. یک ‏سوزن میکرو از 400 سوزن سیلیکونی میکروسکوپی تشکیل شده است. شکل ابتدایی ‏این وسیله به وسیله ‏Mark Prausnitz‏ استاد مهندسی شیمی انستیتوی فن آوری ‏جورجیا و یک مهندس الکترونیک به نام مارک الن اختراع شد.‏

منبع: http://1pezeshk.com/archives/2007/04/post_452.html