تقریبا تمام افراد بشر (به غیر از معدود افرادی که دچار بیماری های خاصی هستند) از زیبایی لذّت می برند و همواره سعی می کنند تا زیبایی را در هر زمینه ای جستجو کرده و به آن دست یابند.

در این میان برخی افراد به دلایلی چون مشغله کار و امور روزمره زندگی، تفکرات خاص، عدم صرف وقت و هزینه، عدم داشتن مهارت و یا پشتکار و... از جستجو و یا خلق زیبایی دست کشیده و تنها به استفاده از یافته های دیگران در این زمینه بسنده می کنند.

نقطه مقابل این افراد، گروهی هستند که بنابر احتیاجات روحی و یا تمایلات و نیازهای خاص شخصی، همواره در پی خلق زیبایی هستند.

اما آیا این قبیل افراد دارای خصوصیت منحصر به فردی هستند که توانایی خلق زیبایی را دارند؟ چه چیزی در تفکر این افراد وجود دارد که آنها را از دیگران متمایز می کند؟

در نگاه اول پاسخ به این سوال کمی مشکل می نماید اما با کمی صحبت در مورد مقوله زیبایی یا زیبایی شناسی خود به روشنی پاسخ آن را در خواهید یافت.

در فرهنگ فارسی عمید، واژه "زیبا" چنین معنا شده است:زیبا - زیبنده، زیبان، نیکو، خوب، خوشنما، خوبرو. همچنین در روان شناسی واژه Aesthetics به معنای زیبایی شناختی است.

اگرچه بشر پس از سالیان سال زندگی در کره خاک طبق تجربه و تحقیق به الگوهایی (چون تناسبات، هم نشینی یا کنتراست رنگ ها، فرم ها و...) برای خلق زیبایی دست یافته است ولی هرگز هیچ انسانی نتوانسته است تعریف دقیقی از زیبایی ارائه دهد.

واژه زیبایی درست مانند واژه خوشبختی تعریف فرمول واری ندارد. هریک از ما خوشبختی را به گونه ای تجسم می کند و گرچه عناصر و المان های موجود در این تجسم رویاگونه در ذهن افراد مختلف در زمینه هایی چون داشتن محبوب رویایی، ثروت، عشق، سلامت، قدرت، محبوبیت و...شباهت های بسیاری باهم دارند، اما مطمئناً هیچ یک از ما با وجود تمامی این شباهت ها آن اندازه که تصّورات خودمان در زمینه خوشبختی برایمان لذت بخش است، نمی توانیم از تجسم پدر، مادرو یا دوستمان در این زمینه لذت ببریم و این همان نکته ظریفی است که نشان دهنده منحصر به فرد بودن تک تک انسان هاست؛ تفاوت های اساسی در عین داشتن شباهت های بسیار!

همان گونه که گفته شد انسان ها به مرور زمان و از طریق تحقیق و تجربه به دریافت هایی در زمینه زیبایی دست یافته اند که می تواند راهنمای خوبی برای خلق آثاری زیبا باشد. اماهیچ گاه زیبایی برای دو نفر کاملاًَ هم معنا نیست. حتما برایتان پیش آمده است که لباس یا رنگ یا اتومبیلی که برای شخص دیگری ایده آل است به هیچ عنوان مورد توجه و خوشایند شما نیست و این دقیقاَ به معنای نسبی بودن زیبایی است.

طراحان و ایده پردازان بزرگ دنیا در زمینه های مختلفی چون مد و فشن، طراحی جواهرات و زیورآلات،طراحی محصول، طراحی وسایل حمل و نقل، طراحی داخلی و دکوراسیون و... در کنار تمامی اطلاعات و دانش هایی که در زمینه علوم مربوط به تخصص خود فرا گرفته اند، همواره این نکته را در نظر دارند که زیبایی یک امر نسبی و شخصی است و این اعتماد به نفس، جسارت وتوانایی های ذهنی وعملکردی طراحان است که ایشان را قادر ساخته تا هر روز چیزهای نو و جدیدی را با تکیه به توانایی ها و برداشت های ذهنی خوداز زیبایی، خلق و به دنیا عرضه کنند.