در آخرین روزهای خرداد 1388 گروهی از دانشجویان معتبرترین دانشگاه های سوئد، از جمله دانشگاه اقتصاد استکهلم و کنست فک دانشگاه هنر و دیزاین به ایران سفر کردند تا ضمن به نمایش گذاشتن طراحی معاصر سوئد، یک کارگاه آموزشی مشترک با دانشجویان ایرانی برگزار کنند.

حاصل این کارگاه که با حضور 5 دانشجوی ایرانی و 4 دانشجوی سوئدی در نگارخانه ممیز، خانه هنرمندان ایران برگزار شده، آثاری بود که این دانشجویان تلاش کرده بودند تا ضمن متفاوت و مفید بودن آثار، از وسایل مستعمل در ساخت آن ها استفاده شود. در این بین یک میز ساخته شده از سی دی ها و دی وی دی های بلااستفاده به همراه یک میز تلفن جزو بهترین آثار کارگاه شناخته شد که برای ارائه در دانشگاه های بین المللی همراه با گروه سوئدی از ایران خارج می شود.

دانشگاه اقتصاد استکهلم سنت دیرینه ای در پروژه های بین المللی دانشجویی دارد. پروژه هایی که بیشتر در زمینه اقتصاد و تجارت بوده است. این تجارت تنها دربرگیرنده خود کالا نیست. هدف این پروژه به وجود آوردن داد و ستدی پایدار در فضای گفت و گو و تبادل نظر است.

از سری آثاری که در کارگاه آموزشی این گروه ساخته شده بود، زیورآلات «ام.پی» است که به شیوه سریع یک «پروتوتایپ» ساخته می شود. تکنیکی که در ساخت این زیورآلات استفاده شده در صنعت برای ساخت پروتوتایپ و یا نمونه اولیه پیش از تولید محصولات استفاده می شود. اما در این مورد، این تکنیک به طراحان امکان داده تا زیورآلاتی با ظاهری متفاوت و بدیع خلق کنند.

چرخشی در نمایشگاه های طراحی صنعتی حتی اگر اهل این حرفه هم نباشید، شما را با ایده هایی جدید آشنا می کند، چرا که کار این دست هنرمندان اندیشیدن به ایده هایی است برای زندگی آرام تر، امن تر و راحت تر.

در بین تمامی این اشیاء جورواجور، سطلی توجه همگان را به خود جلب می کرد. در توضیح این سطل نوشته شده بود: «ماتریا سطل زباله ای است که هرچه بیشتر پُرش کنید، بیشتر جا می گیرد. این سطل جلوه ذکاوت، منحصر به فرد و خلاقیت اوست.»

مسئول نمایشگاه می گوید: «این سطل که از پوسته استیلی ساخته و با رنگ سفید پوشیده شده، یادآور فانوس های کاغذی است و داخل این پوسته فلزی یک محفظه پلاستیکی قرار گرفته است».

یان لارش وال، اسم یک محصول نیست. بلکه نام پدری است که وقتی به این سمت نائل آمد با چنان مصیبت هایی مواجه شد که به فکر طراحی یک صندلی کودک با توجه به تجربیات شخصی اش افتاد. این صندلی سبک و انعطاف پذیر علاوه براینکه برای کودکان قابل استفاده است، بزرگ ترها نیز می توانند از آن استفاده کنند. نشیمن چوبی این صندلی امکان تنظیم ارتفاع برای خواهران و برادران و دوستان کودک را فراهم می آورد. اما از همه جالب تر صابون «اپوکالیپس» بود که آن را از پس مانده های روغن غذا تهیه کرده بودند. این روغن بازمانده فلافل فروش های جنوب سوئد است. شرکت اپوکالیپس که در زمینه محصولات سازگار با محیط فعال است، این صابون را به صورت محلی تولید کرده است.

در انتهای سالن دستگیره سبزرنگی قرار داشت که در بالای آن بزرگ نوشته شده بود: «Right Handle». تاریخ تولید این محصول به سال 2001 بازمی گشت. «الکساندر لرویک» سرپرست طراحان پدید آورندگان این دستگیره ایده جدیدی را در زمینه طراحی و تولید دستگیره ای که با نوررنگی تغییر می کند، مطرح کردند. با وجود این دستگیره دیگر لازم نیست آن را بچرخانیم تا مطمئن شویم که باز است یا خیر.

مجموعه «میرامایا» از جمله آثار دیگر این نمایشگاه و حاصل همکاری بین طراحان سوئدی و مردم «مایا» در آمریکای جنوبی است.

مجموعه میرامایا باعث شده است که فرصت های شغلی مردم مایا بیشتر شود و در عین حال باعث بقای هنرهای دستی این مردم شده است. لباس های محلی مردم مایا منبع الهام اصلی برای طراحی رنگ ها و نقوش این محصولات شامل کیف های کوچک و بزرگ، بالشت و...، بوده است.

در این نمایشگاه همچنین دو صندلی نیز جالب توجه می نمود. اول صندلی «استینگ» که پشتی و نشیمن آن به روش اکسترود تولید شده و به وسیله یک قفل فنری سرهم شده است. قطعات به وسیله دو پایه مایل به بیرون از جنس استنلیس استیل ثابت شده اند. این صندلی توانست جایزه مبلمان سال سوئد را بگیرد و در بازار فروش به شدت موفق باشد. صندلی دوم، در واقع نشیمن گاهی بود به نام «بیمبو» از چوب درخت «غان» که به دو صورت طبیعی و قالبی ساخته شده است. البته از این صندلی می توان به عنوان یک میز کوچک نیز استفاده کرد. بیمبو در رنگ های مختلف می تواند ترکیبات زیاد و زیبایی را به وجود آورد.

این نمایشگاه در آخرین ساعات اداری چهارشنبه سوم تیرماه 88 درحالی به کار خود پایان داد که تمامی اعضای گروه سوئدی در کلیه ساعات در نمایشگاه واقع در نگارخانه ممیزخانه هنرمندان ایران حضور داشتند و تلاش می کردند توضیحات کاملی در زمینه محصولات به مخاطبان ارائه دهند.

منبع خبر: روزنامه اطلاعات