گائه آئولنتی، متولد 1927 در ایتالیا، معمار، طراح و معمار منظر، در سال 1954 از دانشگاه پلی تکنیک میلان فارغ التحصیل شده است. او بسیاری از خانه ها، باغ ها و تزئینات داخلی، طراحی مبلمان، المان های روشنایی و صحنه های تئاتر را طراحی کرده است. زیبایی سخت گیرانه را می توان واژه کلیدی کار او دانست. او همواره بهترین و مناسب ترین چیزها را برای هر موقعیتی انتخاب می کند: شکل، مصالح، رنگ. زیبایی در این جنبه خود، به نوعی اقتصاد و مقرون به صرفه بودن نیز توجه می کند. مداخله های او نیز تا حد ممکن بسیار مختصر و محجوبانه است.

او در مورد طراحی المان های روشنایی می گوید: "من هرگز به یک المان روشنایی به چشم یک روشنایی تکنیکی یا چیزی شبیه به ماشین تولید نور نگاه نمی کنم؛ بلکه به دنبال فرم هایی در ارتباط متوازن با مفاهیم و زمینه ای که در آن خلق می گردند؛ هستم. "

او یکی از معدود زنان معماری است که مسئولیت کامل را در طراحی یک پروژه می پذیرد. او ظرافت زنانه را با حاکمیت بر کل فرآیند تولید محصول پیوند داده است. برای آئولنتی، معماری هنر و ساختن علم است. عشق به طبیعت و اعتماد به مهندسی، شخصیت او را تشکیل می دهند. به اعتقاد او مسئله اصلی برای یک طراح، تفسیر محدوده های یک پروژه است.

او به واسطه طراحی برخی از مهم ترین موزه های دنیا معروف گردید؛ که در میان آنها پلازا گراسی (86_1985) در ونیز، موزه اورسِی (86_1980) و گالری هنر مدرن در مرکز پومپیدو (85_1982) در پاریس از آن جمله اند.

موزه اورسی - طراحی به سرپرستی گائه آئولنتی

او همواره قبل از اینکه اولین حرکت را نشان بدهد مکان کار خود را مورد بررسی و سنجش قرار می دهد. حتی در پروژه های مربوط به المان های نوری خود، همواره به فضای معمارانه ای که این عناصر در درون آن قرار خواهند گرفت، توجه می کند.

چوب و آجر مصالحی هستند که او کار کردن با آنها را ترجیح می دهد. در طراحی مبلمان، او از قابلیت خود در بررسی مدل های قدیمی، تفسیر آنها و تبدیل آنها به اشیاء کاملاً نوین دارای نشانه های سبک شخصی کار خود سود می برد. مبلمان های طراحی شده توسط آئولنتی در ایتالیا و سایر ممالک دنیا به نمایش گذارده شده اند.

علاوه بر این، او نمایشگاه های خوبی را برای دیگران طرح ریزی کرده است؛ که از جمله آن می توان به نمایشگاه سیّار اولیوتی اشاره نمود که در پاریس بارسلونا، مادرید، ادینبورگ و توکیو به نمایش گذارده شد.