پیش بینی هایی که به واقعیت نمی پیوندند لزوما پیش بینی های بدی نیستند. مثلا پیش بینی هایی که وقوع یک فاجعه زیست محیطی را حتمی می دانستند، در هوشیاری جوامع و مردم و پیشگیری از چنین فاجعه ای بسیار موثر بودند.

معمولا متخصصان هنگام پیش بینی، از واژه ها و عبارت هایی همچون:"شاید"، "از آمار چنین فهمیده می شود که"  و "با فرض ادامه روندهای کنونی چندین سناریو ممکن وجود دارد"، استفاده می کنند. آنها چنان از واژه ها و و عبارات بهره می جویند که گویا بزرگ ترین ترسشان این است که مبادا پیش بینی هایشان غلط از آب در آید. اما باید دانشمندان و آینده پژوهانی را تحسین کرد که جسورانه و بدون ترس از اینکه پیش بینی هایشان غلط باشد، همیشه لحن قاطع و عبارت های مطلق را در سخنانشان به کار می گیرند. بعضی ها خوش بینند و برخی دیگر بدبین. همیشه کسانی هستند که اعلام خطر می کنند و گاهی با لحن گزنده می گویند: "این هم آخر خط" و امیدشان این است که جوامع، سازمان ها، و مردم رفتارشان را تغییر دهند و نگذراند که آینده شان تباه شود.

البته کسانی که از این روش به گونه ای آگاهانه استفاده می کنند باید متوجه باشند که پیش بینی های هشدار دهنده ی آنها نباید آنقدر انرژی سوز باشد که انگیزه تلاش سازنده را از جوامع یا سازمان ها بگیرد. پیش بینی های اشتباهی که در اینجا می خوانید برگرفته از مجله فیوچریست است و نویسنده ای به نام لورا لی آنها را گردآوری کرده است.

آرتور سی. کلارک، 1966
تا سال 2006 منازل مسکونی قابلیت پرواز خواهند داشت. زمانی فرا خواهد رسید که جوامع بشری به طور کامل در فصل های سرد به جنوب مهاجرت خواهند کرد.

سناتور دابلیو ای. پلز، 1893
در قرن آینده کار پر زحمت و طاقت فرسا در شبانه روز به 4 یا 5 ساعت تقلیل خواهد یافت.

تی وی پاوردلی، رهبر کارگران، 1893
تا سال 1993 قشر بسیار مرفه و ثروتمند و قشر بسیار فقیر و تنگ دست وجود نخواهد داشت.

سی ام اسکیز، سردبیر نشریه بروکلین دیلی، 1900
با توجه به نرخ کنونی کشتار حیوانات، تا سال 1950 نسل حیوانات وحشی منقرض خواهد شد و چیزی به نام "پرنده" را فقط می توان در کتاب های تاریخی مشاهده کرد. همچنین ظرف 75 سال آینده دندان های انسان محو خواهد شد، چرا که مواد غذایی آینده به صورت کاملا فشرده و مستقیما از مواد شیمیایی تهیه خواهند شد دیگر نیازی به هضم و گوارش نخواهیم داشت.

وینستون چرچیل، نشریه پاپیولار مکانیک، 1930
ظرف 50 سال آینده خواهیم توانست به جای پرورش یک مرغ کامل و خوردن سینه یا بال آن، فقط بخش هایی از بدن مرغ را که به آن نیاز داریم، در محیط مناسبی پرورش دهیم.

آرتور سامر فیلد، 1959
پیش از آنکه انسان کره ماه را فتح کند، شاهد خواهیم بود که مراسلات پستی به وسیله موشک های هدایت پذیر ظرف چند ساعت از نیویورک به استرالیا می رسند. ما در آستانه ظهور پست موشکی قرار داریم.

معلم آلبرت انیشتن، خطاب به پدر وی، 1895
مهم نیست که این بچه چه کاره خواهد شد ولی مطمئن باش که به هیچ جایی نخواهد رسید.

ایچ جی ولز، 1925
من پیش بینی می کنم که رادیو از زندگی بشر کاملا حذف خواهد شد و انسان های بد بختی که اکنون ناچار به شنیدن صدای آن هستند راه بهتری برای گذران اوقات فراغت خود پیدا خواهند کرد.

روزنامه نیویورک تایمز، به مناسبت نمایش اولین نمونه دستگاه تلویزیون در نمایشگاه جهانی، 1939
مشکل تلویزیون این است که مردم باید بنشینند و به صفحه آن خیره شوند. یک خانواده متوسط آمریکایی وقتی برای این کار ندارد.

سی دی فارست، 1957
انسان صرف نظر از همه پیشرفت های علمی آینده هرگز پا بر روی کره ماه نخواهد گذاشت.

جان فاستر دالز، وزیر امور خارجه آمریکا، 1954
ژاپنی ها هیچ چیزی نمی سازند که مردم آمریکا خواهان خرید آن باشند.

راجر اسمیت، رییس جنرال موتورز، 1986
در آستانه قرن بیست و یکم در جامعه ای بدون کاغذ زندگی خواهیم کرد.

ژولیوس سکستوس فرونتینوس، از مهندسان رومی، سال 10 پس از میلاد
اختراعات دیر زمانی است که به آخر خط رسیده اند. من هیچ امیدی به پیشرفت بیشتر علوم ندارم.

رییس جمهور آمریکا، رادرفورد هیز، خطاب به الکساندر گراهام بل، مخترع تلفن، 1876
تلفن اختراع شگفت آوری است ولی به راستی چه کسی خواهان استفاده از آن خواهد بود؟

استانلی پن، گزارشگر وال استریت ژورنال، 1966
به رغم روند کنونی کوچک سازی و کاهش قیمت ها، بعید به نظر می رسد که در آینده نزدیک هر کسی یک رایانه شخصی داشته باشد.

یکی از مهندسان بخش سیستم های پیشرفته رایانه ای شرکت آی بی ام، 1968
اصلا این ریز تراشه ها به چه دردی می خورد؟!

باب متکاف، نشریه اینفو ورد، 1995
من پیش بینی می کنم که اینترنت مانند ستاره ای ابر نو اختر، رشدی بسیار خارق العاده خواهد داشت و نهایتا در سال 1996 کاملا نابود خواهد شد.

جان اریک اریکسون، جراح مخصوص ملکه ویکتوریا، 1873
ما تا ابد قادر نخواهیم بود که شکم، سینه و مغز را به طور عاقلانه و انسانی جراحی کنیم.

جینیوس هنری بروان، روزنامه نگار، 1893
در قرن آینده قانون بسیار ساده خواهد شد به گونه ای که تعداد حقوق دان ها و وکیل ها و مقدار دستمزد آنها رو به زوال خواهد نهاد.

آرتور جان هابرتون، 1893
در دهه ی 1990 همه ی زوج ها خوشبخت خواهند شد. زیرا قوانین آینده هر زن و مردی را که بدون برخورداری از صلاحیت های جسمی، فکری و مالی ازوداج کنند، محکوم به مرگ خواهد کرد.

الا ویلرویل کاکس، شاعر، 1893
در آینده مجرمان و جانیان به جای اینکه به اشد مجازات محکوم شوند، از حق ادامه نسل محروم خواهند شد و پس از گذشت چند نسل دیگر جرمی روی نخواهد داد، چرا که مجرمی متولد نخواهد شد.

منبع: هفته نامه گسترش صنعت، سال سیزدهم، شماره 611، 1381، ص 11
+ویرایش علمی و ادبی